Anadur

آنادور چیست؟

آنادور، که با نام علمی هگزیل‌اکسی‌فنيل‌پروپيونات ناندرولون (NHPP) نیز شناخته می‌شود، یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک (AAS) سنتزی و یک استر ناندرولون است. این ماده مشتق تستوسترون است، اما با ساختار شیمیایی اصلاح‌شده‌ای که خواص آنابولیک آن را افزایش داده و اثرات آندروژنیک آن را کاهش می‌دهد.

اسامی دیگر آنادور عبارتند از:

• هگزیل‌اکسی‌فنيل‌پروپيونات ناندرولون (NHPP)

• آنادور

• آنادورین

عوارض جانبی و مزایا

مانند تمام استروئیدهای آنابولیک، آنادور هم مزایای بالقوه و هم عوارض جانبی جدی دارد. از نظر پزشکی، این دارو به عنوان یک ضدبارداری تزریقی طولانی‌اثر برای مردان و برای شرایطی مانند کم‌خونی و پوکی استخوان مورد مطالعه قرار گرفته است.

مزایای بالقوه (اغلب مرتبط با سوء استفاده):

• اثرات آنابولیک: آنادور رشد بافت را افزایش می‌دهد و منجر به افزایش توده عضلانی و قدرت می‌شود.

• تولید گلبول‌های قرمز: می‌تواند تولید گلبول‌های قرمز را تحریک کند که ممکن است اکسیژن‌رسانی و استقامت را بهبود بخشد.

• تراکم استخوان: می‌تواند تراکم استخوان را افزایش دهد، به همین دلیل است که برای شرایطی مانند پوکی استخوان مورد بررسی قرار گرفته است.

عوارض جانبی بالقوه:

• عوارض جانبی آندروژنیک: این‌ها اثرات مربوط به ویژگی‌های جنسی مردانه هستند و می‌توانند شامل آکنه، طاسی با الگوی مردانه و افزایش موهای بدن و صورت باشند. در زنان، این اثرات می‌تواند غیرقابل برگشت باشد و منجر به بم شدن صدا، بزرگ شدن کلیتوریس و تغییرات در چرخه قاعدگی شود.

• اثرات قلبی عروقی: آنادور می‌تواند با افزایش کلسترول LDL "بد" و کاهش کلسترول HDL "خوب"، بر سطح کلسترول تأثیر منفی بگذارد که می‌تواند خطر بیماری‌های قلبی، حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.

• سمیت کبدی: اگرچه به طور کلی کمتر از استروئیدهای خوراکی برای کبد سمی است، اما استروئیدهای تزریقی هنوز می‌توانند باعث فشار بر کبد شوند، به ویژه با استفاده طولانی مدت.

• عدم تعادل هورمونی: آنادور می‌تواند تولید طبیعی تستوسترون بدن را سرکوب کند و منجر به هیپوگنادیسم، کاهش میل جنسی و ناباروری در مردان شود.

• اثرات روانشناختی: کاربران ممکن است دچار نوسانات خلقی، تحریک‌پذیری و پرخاشگری شوند که گاهی اوقات به عنوان "خشم استروئیدی" شناخته می‌شود.

مزایا و معایب

مزایا (بر اساس خواص آن):

• نسبت آنابولیک به آندروژنیک بالا، به این معنی که بیشتر از ایجاد اثرات مردانه، رشد عضله را افزایش می‌دهد.

• نیمه‌عمر طولانی، که امکان تزریق کمتر را فراهم می‌کند.

معایب (مربوط به ماهیت آن به عنوان یک استروئید آنابولیک):

• استفاده بدون نسخه غیرقانونی است و در ورزش‌ها ممنوع است.

• عوارض جانبی جدی و بالقوه غیرقابل برگشت، به ویژه برای زنان.

• سرکوب تولید طبیعی تستوسترون.

• پتانسیل مشکلات کبدی و قلبی عروقی.

مقدار و فراوانی مصرف

اطلاعات مربوط به دوز و فراوانی خاص آنادور برای اهداف غیرپزشکی به طور رسمی منتشر نشده است و به شدت به اهداف، تجربه و تحمل کاربر بستگی دارد. با این حال، بر اساس ماهیت استرهای ناندرولون طولانی‌اثر، تزریق‌ها معمولاً کم‌فراوانی هستند. در یک مطالعه بالینی برای ضدبارداری مردانه، یک تزریق عضلانی منفرد 50 میلی‌گرم هگزیل‌اکسی‌فنيل‌پروپيونات ناندرولون انجام شد. هر دوز و فراوانی خاص، نوعی سوء مصرف مواد مخدر محسوب می‌شود و توصیه نمی‌شود.

نیمه‌عمر و زمان تشخیص

آنادور به دلیل استریفیکاسیون، یک استروئید طولانی‌اثر است.

• نیمه‌عمر حذف: نیمه‌عمر حذف آنادور تقریباً 20.1 روز است. این بدان معنی است که حدود 20 روز طول می‌کشد تا نیمی از دارو از بدن حذف شود.

• زمان تشخیص: با توجه به نیمه‌عمر طولانی آن، آنادور زمان تشخیص بسیار طولانی در آزمایش‌های مواد مخدر دارد. مشابه سایر استرهای ناندرولون طولانی‌اثر مانند دکانوات ناندرولون (دکا-دورابولین)، می‌تواند برای ماه‌ها در ادرار قابل تشخیص باشد، و برخی منابع پنجره تشخیص 3 تا 6 ماه یا حتی بیشتر را ذکر می‌کنند.

اثرات استروژنی، پروژسترونی و پرولاکتین

• اثرات استروژنی: ناندرولون، ترکیب پایه آنادور، می‌تواند آروماتیزه شود (به استروژن تبدیل شود)، اما در مقایسه با تستوسترون در حد کمتری. این بدان معنی است که در دوزهای معمولی، عوارض جانبی استروژنی مانند احتباس آب و ژنیکوماستی کمتر شایع است، اما هنوز هم ممکن است.

• اثرات پروژسترونی: ناندرولون یک پروژستین است، به این معنی که می‌تواند مستقیماً گیرنده‌های پروژسترون را فعال کند. این یک ویژگی مهم ناندرولون است و می‌تواند به برخی از عوارض جانبی کمک کند.

• اثرات پرولاکتین: فعالیت پروژسترونی ناندرولون می‌تواند منجر به افزایش سطح پرولاکتین (هیپرپرولاکتینمی) شود. افزایش پرولاکتین می‌تواند باعث عوارض جانبی مانند ژنیکوماستی (که اغلب در ترکیب با اختلال نعوظ به عنوان "دکا-دیک" شناخته می‌شود)، شیردهی در مردان (گالاکتوره) و اختلال عملکرد جنسی شود. خطر این عوارض جانبی زمانی افزایش می‌یابد که آنادور در کنار سایر استروئیدهای آروماتیزه کننده استفاده شود.

نسبت آنابولیک-آندروژنیک

نسبت آنابولیک-آندروژنیک (AAR) معیاری از توانایی یک استروئید در ساخت بافت عضلانی (اثر آنابولیک) در مقابل توانایی آن در ایجاد عوارض جانبی مردانه (اثر آندروژنیک) است.

• آنادور (ناندرولون): ناندرولون به دلیل داشتن نسبت آنابولیک به آندروژنیک بسیار مطلوب شناخته شده است. در حالی که تستوسترون نسبت AAR 1:1 دارد، نسبت ناندرولون اغلب بسیار بالاتر ذکر می‌شود، و برخی منابع ادعا می‌کنند که حدود 11:1 است. این به این دلیل است که ناندرولون به طور قابل توجهی تحت تأثیر آنزیم 5-آلفا ردوکتاز در بافت عضلانی قرار نمی‌گیرد، که آن را به یک ترکیب آندروژنیک‌تر تبدیل می‌کند. در واقع، در بافت‌های آندروژنیک مانند پروستات، ناندرولون به یک آندروژن ضعیف‌تر تبدیل می‌شود که به رتبه‌بندی آندروژنیک پایین‌تر آن کمک می‌کند.